Τρόφιμα σε ... αναμονή!

Τρόφιμα σε ... αναμονή:

Μια πρόταση αγάπης, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης από το

Κέντρο Νέων Γιαννιτσοχωρίου

στους επαγγελματίες εστίασης και όχι μόνο...

Ας παρουσιάσουμε αρχικά μια υπέροχη ιστορία ανθρωπιάς και αλληλεγγύης: Πρόκειται για το εγχείρημα «καφές σε αναμονή» ή Caffè sospeso όπως έγινε γνωστός εδώ και 100 χρόνια στη Νάπολη, όπου γεννήθηκε η ιδέα, είναι ένας καφές αλληλεγγύης. Στην παράδοση της εργατικής τάξης της Ιταλίας ένας εργάτης που «έκανε την τύχη του» για μια μέρα μπορούσε να κεράσει τον επόμενο ζητώντας έναν «καφέ που περιμένει». Προπληρώνοντας ουσιαστικά μαζί με τον δικό του και έναν ακόμα καφέ που θα περιμένει να φτιαχτεί και να σερβιριστεί  σε κάποιον που θα έρθει να τον ζητήσει: Τότε ένας ακόμα φτωχός εργάτης, τώρα ο άστεγος, ο μετανάστης, ο άφραγκος φίλος, ο άνθρωπος της ανάγκης.

Ο Καφές που Περιμένει είναι μια πρακτική γνωστή και στην Ελλάδα από προσπάθειες όπως αυτή του περιοδικού Σχεδία.

Ένας σημαντικός στόχος είναι μέσα από αυτή τη διαδικασία να ενισχυθούν και κάποιες μικρές επιχειρήσεις, όχι μόνο του κέντρου της Αθήνας, αλλά και πολύπαθων περιοχών εκτός κέντρου.

Απόδειξη & πίνακας

Για κάθε «καφέ που περιμένει» που πληρώνεται, ο καταστηματάρχης θα πρέπει να κόβει την αντίστοιχη απόδειξη και να την τοποθετεί σε εμφανές σημείο (σε βάζο, πίνακα κ.λπ.) ή να αναγράφεται η συναλλαγή σε έναν πίνακα. Έτσι, θα γνωρίζουν όλοι τη συναλλαγή και, βεβαίως, την ύπαρξη του «καφέ που περιμένει». 

Η αξία της καλής πίστης

Ένα μείζον ζήτημα, που μας απασχολεί από την αρχή είναι αυτό της μεταχείρισης των ανθρώπων που αναζητούν τον «καφέ που περιμένει». Είναι κυρίαρχο μέλημα να διασφαλιστεί ότι οι υπεύθυνοι των καταστημάτων που συμμετέχουν στην κίνηση αυτή θα φέρονται με τον ανάλογο σεβασμό στους άπορους και άστεγους συμπολίτες μας και φυσικά θα τους παρέχουν τον καφέ τους ή ό,τι άλλο έχει συμφωνηθεί και βεβαίως, προπληρωθεί.

Το εγχείρημα βασίζεται στην ειλικρινή διάθεση και επιθυμία συμπολιτών μας να σταθούν μέσα από μια τόση απλή διαδικασία (ένα κέρασμα!) δίπλα σε εκείνους που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι καταστηματάρχες στην πραγματικότητα είναι κοινωνοί της επιθυμίας κάποιων πελατών τους να κεράσουν έναν καφέ έναν ανώνυμο συμπολίτη τους.

Φυσικά η ιδέα μπορεί να επεκταθεί και σε άλλους επαγγελματίες και να δημιουργηθούν σχετικές δομές για καφέ,  κρέας, ψωμί,  φρούτα,  γάλα,  λαχανικά σε αναμονή και πολλά άλλα.